لینوکس

اغلب به کاربران تازه کار پیشنهاد می‌شود که هر دو سیستم عامل گنو/لینوکس و ویندوز را در کنار یکدیگر بر روی سیستم نصب داشته باشند. زیرا اکثر کاربران نمی‌توانند ناگهان ویندوز را رها کرده و پا به دنیای ناشناخته گنو/لینوکس بگذارند. بنابراین معمولا مقداری زمان می‌برد تا آن‌ها استفاده از ویندوز ر به مرور کم‌تر کرده و خود را با سیستم جدید وفق دهند. به همین دلیل به نظر ایده خوبی می‌رسد که هر دو سیستم عامل را در کنار یکدیگر نصب داشته باشیم. در این مقاله نحوه نصب کردن هر دو سیستم عامل در کنار یکردیگر را با هم مرور می‌کنیم.

قبل از اینکه نصب لینوکس مینت ۱۶ بصورت بوت دوگانه با ویندوز را شروع کنیم، اجازه دهید مقداری به جزئیات بپردازیم. در این سیستم که آموزش بر مبنای آن نوشته شده ویندوز۷ نصب بوده و ۳ پارتیشن در آن قرار داشت. در مرحله بعد به منظور نصب لینوکس به صورت بوت دوگانه بر روی آن پارتیشن‌ها تغییر داده شد و حدود ۱۰۰ گیگ از ۳۲۰ گیگ برای نصب لینوکس اختصاص داده شد. .در همان زمان، ویندوز ۷ را به ویندوز ۸ و بعد از آن به ویندوز ۸.۱ آپگرید کرده که طی آن هیچ مشکلی در رابطه با بوت امن ویندوز ۸ برای بوت دوگانه پیش نیامد.

نصب لینوکس مینت ۱۶ در کنار ویندوز ۸

قدم‌های زیر را برای نصب لینوکس مینت در کنار ویندوز دنبال کنید. اگرچه این آموزش بر مبنای مینت ۱۶ ارائه شده ولی روال نصب اغلب توزیع‌ها در کنار ویندوز به همین شکل است.

قدم اول: ساخت یک یو اس بی یا دیسک زنده
مینت را دانلود کنید و یک یو اس بی یا دیسک زنده بسازید. اگر از ویندوز استفاده می‌کنید می‌توانید از نرم افزار live usb creator tool برای این منظور بهره ببرید. در اوبونتو نیز می‌توانید از Startup Disk Creator استفاده کنید.
قدم دوم: یو اس بی زنده را بوت کنید
دیسک یا یو اس بی زنده را به کامپیوتر وصل کنید و سیستم را ری‌استارت کنید. در هنگام بوت شدن کامپیوتر دکمه F10 یا F12 را فشار دهید (بسته به سیستم‌های مختلف متفاوت است) تا وارد منوی بوت سیستم شوید. اکنون، گزینه‌ی boot from USB یا Removable Media را انتخاب کنید.
قدم سوم: نصب را آغاز کنید
فرآیند بوت شدن دیسک زنده مقداری زمان‌بر است؛ طی این فرآیند فایل‌های مورد نیاز از دیسک به حافظه رم منتقل شده و برای بارگذاری آماده می‌گردد. پس صبور باشید. همین که به دیسک زنده بوت شدید، سوالی مبنی بر تصمیم شما بر نصب مستقیم توزیع و یا صرفا تست کردن آن از شما پرسیده می‌شود که البته اگر گزینه تست را هم انتخاب کنید، می‌توانید به سادگی بر روی دسکتاپ به آیکن نصب مینت دسترسی داشته باشید.

در صفحات بعد، از شما درخواست می‌شود زبان سیستم‌عامل را انتخاب کنید. همچنین بعد از آن فضای مورد نیاز برای نصب، وضعیت باتری و ارتباط شما با اینترنت توسط نصاب مورد بررسی قرار می‌گیرد.

قدم چهارم:آماده سازی پارتیشن‌ها
این بخش مهمترین بخش در کل فرآیند نصب گنو/لینوکس است. لینوکس مینت باید کجا نصب شود؟ همانطور که قبلا گفته شد، ما قرار است پارتیشن‌های جداگانه‌ای را برای ویندوز و لینوکس اختصاص دهیم. ویندوز هم‌اکنون بر روی سیستم نصب است، بنابراین باید یک پارتیشن جدید برای لینوکس مینت آماده کنیم. در پنجره Installation Type گزینه Something Else را انتخاب کنید:

در حال حاضر، در این سیستم سه پارتیشن NTFS و چند پارتیشن ext4 داریم. اگر پارتیشن ext4 ندارید، نگران نباشید. .همانطور که در تصویر زیر می‌توانید ببینید، در یکی از پارتیشن‌های NTFS، ویندوز نصب شده است. اگر می‌خواهید که ویندوز نصب شده بر روی سیستم را نگه دارید پس به این پارتیشن (همان درایو در ویندوز) دست نزنید.
امیدواریم بر روی هارد دیسک خود بیشتر از یک پارتیشن NTFS (یا FAT 32) داشته باشید. چراکه هم‌اکنون یکی از آن‌ها به ویندوز اختصاص دارد (معمولا درایو C). چیزی که اینجا نیاز دارید اضافه کردن مقداری فضای آزاد به وسیله پاک کردن یکی از درایو‌های NTFS یا ext4 است. این کار تمام اطلاعات موجود بر روی پارتیشن را حذف می‌کند و به همین خاطر از شما می‌خواهیم مطمئن شوید که پارتیشن مربوط به ویندوز را به درستی شناسایی کرده باشید.
به منظور بدست آوردن فضای مورد نیاز، بر روی پارتیشن مورد نظر برای پاک کردن کلیک کنید و دکمه – را بزنید تا پارتیشن پاک شود.

قدم پنجم: ساخت root، swap و home
پس از اینکه مقداری فضا را از روی هارد دیسک آزاد کردیم، زمان نصب لینوکس مینت بر روی آن می‌رسد. راه‌های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد، ولی ما در اینجا راه بهتر و کامل‌تر را که همان داشتن یک پارتیشن root، یک Swap و یک Home هست به شما نشان می‌دهیم. پارتیشن روت مربوط به فایل‌های سیستمی است و فقط کاربر ریشه با رمز عبور به آن دسترسی دارد. پارتیشن خانگی یا Home مربوط به کاربری است که می‌سازیم و محتوی فایل‌های خود شخص است و پارتیشن سواپ به منظور جلوگیری از پر شدن حافظه رم و سرریز اطلاعات در آن ایجاد می‌شود تا از هنگ کردن سیستم جلوگیری شود. ایده خوب این است که این پارتیشن‌ها را بصورت جداگانه ایجاد کنیم؛ هرچند که برای نصب لینوکس تنها احتیاج به ایجاد پارتیشن ریشه خواهید داشت و Home بصورت یک پوشه در آن ایجاد خواهد شد.
در ابتدا پارتیشن روت را می‌سازیم.فضای خالی در دسترس را انتخاب کنید و بر روی دکمه + کلیک کنید.

در اینجا، اندازه پارتیشن روت را انتخاب کنید(۱۰ گیگ کافیست اما در اینجا ۲۰ گیگ را برای روت انتخاب میکنیم)، فایل سیستم ext4 را انتخاب کنید و در بخش آخر mount point را بر روی / (به معنی ریشه) قرار دهید.

اکنون، زمان ساخت پارتیشن swap است. اغلب توصیه می‌شود که اندازه سواپ را دوبرابر مقدار رم سیستم در نظر بگیرید پس شما می‌توانید بر اساس رم سیستم خودتان اندازه سواپ را انتخاب کنید.

قدم بعد ساخت Home است.سعی کنید بیشترین فضا را به این پارتیشن اختصاص دهید زیرا این مکانی است که دانلودها و فایل‌های شما در آن نگهداری می‌شود.

و هنگامی که تمام این مراحل را انجام دادید و root ،swap و home را ساختید، بر روی دکمه Install کلیک کنید.

قدم ششم: روال معمولی را طی کنید
اگر با موفقیت تا به اینجا رسیده‌اید پس مراحل اصلی و سخت را پشت سر گذاشتید. اکنون شما با چند صفحه مواجه می‌شوید که باید در آن‌ها تنظیمات مختلف را مانند لی‌اوت کیبرد، منطقه زمانی و… را انتخاب کنید.

به محض اینکه عملیات نصب به اتمام رسید شما با پنجره‌ای که دو گزینه، یکی ماندن و ادامه استفاده از سیستم و دوم ری‌استارت کردن سیستم است روبه رو می‌شوید. گزینه دلخواه را انتخاب کنید.

آموزش توسط کاربر فعال سایت “امیرحسین رضاپور”

هرکس دوست دارد که از اینترنت پرسرعت استفاده کند و کند بودن در وب گردی و پایین بودن سرعت اینترنت یک امر ناخوشایند است وسیستم عامل لینوکس هم طرفدارهای زیادی دارد ما قصد داریم با این آموزش کمکی در  بهبود سرعت اینترنت در این سیستم لینوکس کرده باشیم .

اول یک پنجره ترمینال در قسمت applications –> Terminal باز کنین : Ctrl+t

وقتی ترمینال را باز کردید دستور زیر را وارد و پسوورد خود را وارد کنین:

sudo su

و دستور زیر:

sudo gedit /etc/modprobe.d/bad_list

با وارد کردن این دستور یک فایل تکست برای شما باز میشه. به انتهای این فایل رفته و این دستور رو در یک خط جداگانه تایپ کنید:

alias net-pf-10 off

فایل رو save کرده و خارج بشین.این دستور در واقع پروتوکل IPV6 رو می بنده که معمولا اصلا استفاده ای توی اینترنت نداره. حداقل توی ایران…

حالا دستور زیر رو تایپ کنین که با وارد کردن این دستور یک فایل تکست دیگه واستون باز میشه: sudo gedit /etc/sysctl.conf

در آخر این فایل اطلاعات زیر رو کپی کنین فایل رو save کنین و ببندین.

______________________________

net.core.rmem_default = 524288
net.core.rmem_max = 524288
net.core.wmem_default = 524288
net.core.wmem_max = 524288
net.ipv4.tcp_wmem = 4096 87380 524288
net.ipv4.tcp_rmem = 4096 87380 524288
net.ipv4.tcp_mem = 524288 524288 524288
net.ipv4.tcp_rfc1337 = 1
net.ipv4.ip_no_pmtu_disc = 0
net.ipv4.tcp_sack = 1
net.ipv4.tcp_fack = 1
net.ipv4.tcp_window_scaling = 1
net.ipv4.tcp_timestamps = 1
net.ipv4.tcp_ecn = 0
net.ipv4.route.flush = 1

______________________________

نکته مهم اینکه با اینکار سرعت اینترنت شما زا طریق کابل بهتر میشه و وایرلس هم یک مقداری بهبود پیدا میکنه. ولی همین که کابلیش درست میشه خودش خداییش خیلی خوبه.

بعد از اینکه فایل بالا رو بستین توی ترمینال دستور زیر رو وارد کنین تا فایل بالا یکبار اجرا بشه و تغییرات توش اعمال بشه.

sudo sysctl -p

در انتها هم سیستم رو یکبار ری استارت کنین و از اینترنت پرسرعت لذت ببرید

________________________________________________________________________________

  هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع از لحاظ شرعی حرام  و خلاف قوانین است.  لطفا در صورت استفاده از مطالب منبع را ذکر کنید.

  در صورت داشتن سوال و یا مشکل پیرامون این مطلب، در انجمن دانش کمپ مطرح کنید.

  پسورد فایل های سایت : daneshcamp.ir

  منبع : وب سایت دانش کمپ

10 ترفند برای افزایش امنیت سیستم عامل لینوکس

بدون شک یک کامپیوتر رومیزی با لینوکس بسیار امنتر از همان کامپیوتر با سایر سیستم عامل ها خواهد بود. گاهی اوقات آسان ترین را ه ها برای کسب امنیت، آنهایی هستند که به آسانی فراموش می شوند. ممکن است احساس کنید این موارد بسیار عادی هستند اما شاید در همین نکات عادی راه کارهای امنیتیای بیابید که تاکنون نمیدانستید. اگر یک کاربر تازهکار لینوکس هستید، 10 ترفندی که در ادامه معرفی خواهیم کرد محل خوبی برای شروع است. در نتیجه مطمئن باشید تجربهخوبی از لینوکس خواهید داشت.

1- قفل کردن صفحه  نمایش (Screen Lock) و خروج از سیستم (Log Out) مهم هستند. بیشتر کاربران فراموش می کنند که لینوکس محیطی چندکاربره دارد. به همین خاطر، شما می توانید از سیستم خارج شوید و سایرین وارد سیستم شوند (Log In). این هم بدین معنی است که دیگران هم می توانند به سیستم شما دسترسی داشته باشند، و هم بدین معنی که شما نیز می توانید و باید هنگامی که کارتان تمام می شود از سیستم خارج شوید. البته خروج از سیستم تنها گزینه  مقابل روی شما نیست.

اگر تنها کاربر سیستمتان هستید، می توانید به جای خروج، صفحه را قفل کنید. قفل کردن صفحه به سادگی صورت می گیرد و به این معنی است که هنگام بازگشت به سیستم یک پسورد از شما خواسته می شود. فرقی که قفل کردن با خروج از سیستم دارد اینست که می توانید برنامه ها را در حال اجرا رها کنید و صفحه را قفل نمایید. وقتی که با وارد کردن پسورد سیستم را باز می کنید همان برنامه ها کماکان در حال اجرا هستند.

۲- پنهان کردن فایل ها و پوشه ها یک محکم کاری سریع است. در لینوکس فایل ها و پوشه ها با اضافه کردن یک نقطه “.” به ابتدای اسمشان پنهان (Hidden) می شوند. بنابراین برای مثال فایل “Test” در یک مرورگر فایل نمایش داده می شود اما “Test.” نه. اکثر کاربران نمی دانند که اجرای دستور “ls – a” فایل ها و پوشه های پنهان را نمایش خواهد داد. در حالت گرافیکی هم با زدن همزمان دکمه های “Ctrl + H” می توانید فایل ها و پوشه های پنهان را ببینید. بنابراین اگر فایل و پوشه هایی دارید که نمی خواهید همکارانتان آنها را ببینند، به راحتی می توانید یک نقطه به ابتدای نام آنها بیافزایید. از خط فرمان هم می توانید با اجرای این دستور این کار یعنی mv test .test از آن استفاده کنید.

۳- فراموش نکنید همواره یک پسورد خوب ضروری است. کلید طلایی شما برای امنیت در یک کامپیوتر لینوکس، پسوردتان است. اگر پسوردتان را به دیگران بگویید یا یک پسورد ضعیف و قابل حدس زدن داشته باشید گویی که کلید طلایی یتان را به دیگران داده اید. اگر برای مثال از توزیعی مانند اوبونتو استفاده می کنید، یک پسورد نسبت به فدورا به کاربران اختیارات بیشتری می دهد. پس باید مطمئن باشید که یک پسورد قوی انتخاب کرده اید. برنامه های تولیدکننده پسورد نیز وجود دارند که می توانند کمکتان کنند. برای مثال Automated Password Generator گزینه خوبی است.

۴- نصب کردن نرم افزارهای اشتراک فایل یک سرازیری لغزنده است. بسیاری از کاربران لینوکس تمایل زیادی به اشتراک فایل دارند. اگر می خواهید این ریسک را در خانه انجام دهید، اشکالی ندارد. اما وقتی سر کار هستید، نه تنها راه را برای یک دعوا و مرافعه توسط شرکت با خودتان باز کرده اید، بلکه راه را برای کاربران دیگر نیز باز می گذارید که ممکن است به اطلاعات حساسی روی کامپیوترتان دسترسی داشته باشند. پس، به عنوان یک قانون، نرم افزارهای اشتراک فایل را نصب نکنید.

۵- به روز رسانی سیستم به طور مرتب، یک کار عاقلانه است. لینوکس ویندوز نیست. در ویندوز شما به روز رسانی های امنیتی را هنگامی دریافت می کنید که مایکروسافت آنها را منتشر کند؛ که می تواند چندین ماه بعد باشد. در لینوکس یک به روز رسانی امنیتی ممکن است چند دقیقه یا چند ساعت بعد از شناسایی یک حفره امنیتی منتشر شود. هم در KDE و هم در Gnome نرم افزارهای به روز رسانی از اینترنت وجود دارند. اگر همیشه آنها را در حال اجرا داشته باشید می توانید از انتشار موقع یک به روز رسانی مطلع شوید. بی خیال به روز رسانی نشوید! حتما دلیلی وجود دارد که آنها منتشر می شوند.

۶- نصب یک ویروس یاب واقعا در لینوکس مفید است. نمی دانم باور می کنید یا نه. ضد ویروس ها در لینوکس هم جای خودشان را دارند. درست است که امکان ایجاد یک مشکل در لینوکس که دلیلش یک ویروس باشد بسیار کم و در حد صفر است؛ اما آن ایمیل هایی که برایتان می آید و شما به دوستان ویندوزی یتان فوروارد می کنید می تواند مشکل ساز باشد. با یک ضدویروس خوب، مثل ClamAV می توانید مطمئن شوید ایمیل هایی که از کامپیوتر شما ارسال می شود هیچ چیز مخربی همراه ندارند که بتواند برای شما یا شرکت تان مشکل ایجاد کند.

۷- وجود SELinux کاربردهایی دارد. SELinux یا (Security-Enhanced Linux) به وسیله موسسه  ملی امنیت آمریکا ایجاد شده است و به قفل کردن دسترسی به کنترل نرم افزارها کمک می کند. و این کار را بسیار خوب انجام می دهد. مطمئنا SELinux گاهی اوقات می تواند یک مزاحم باشد. در بعضی موارد ممکن است مقدار کمی کارآیی سیستم را کاهش دهد. یا اینکه ممکن است برخی نرم افزارها با وجود SELinux برای نصب دچار مشکل بشوند. به هر حال امنیتی که با نصب SELinux یا AppArmor شرکت Novell به دست می آورید به نکات منفی اش می ارزد. در هنگام نصب فدورا امکان فعال کردن SELinux را دارید.

۸- ایجاد پوشه home در یک پارتیشن جداگانه امن تر است. نصب پیش فرض لینوکس پوشه home را که حاوی اطلاعات شخصی کاربران است درست در root سیستم قرار می دهد. این خوب است اما اولا حالت استاندارد است و هر کسی به کامپیوتر شما دسترسی داشته باشد دقیقا می داند که اطلاعات تان در کجا قرار دارد. ثانیا اگر سیستمتان به دلیلی دچار مشکل شود و سیستم عامل قابل دسترسی نباشد ممکن است اطلاعاتتان از بین برود. برای حل این مشکل می توانید home را در یک پارتیشن جداگانه قرار دهید. اگر از دست دادن اطلاعاتتان بسیار نگرانتان می کند می توانید این کار با ارزش را انجام دهید.

۹- استفاده از یک محیط کاربری غیر متعارف به همان اندازه طلا می ارزد! محیط های کاربری جایگزین برای KDE و Gnome شامل Enlightenment, Blackbox, Fluxbox و غیره به کامپیوترتان یک احساس و جلوه جدید می بخشد و یک راه ساده جلوی پایتان می گذارد که جلوی چشم های فضول را بگیرید! من از Fluxbox بر روی کامپیوتری استفاده کردم؛ وقتی می خواستم فقط یک کار انجام دهد: مرور در شبکه. این به راحتی قابل دستیابی است. یک منو برای موس برای نرم افزاری که می خواهید استفاده کنید ایجاد کنید. دیگران قادر به اجرای هیچ نرم افزاری نیستند به جز آن چیزی که توسط شما ارائه شده است. به هر حال اکثر کاربران هیچ ایده ای برای گشت وگذار در این محیط ها ندارند.

۱۰- متوقف کردن سرویس ها بهترین کار است. این یک کامپیوتر میزکار است. یک سرور نیست. پس چرا سرویس هایی مانند httpd, ftpd و sshd را اجرا می کنید؟ شما نباید به آنها نیاز داشته باشید و آنها فقط یک گاف برای امنیت کامپیوترتان هستند. اگر نمی دانید چگونه آنها را متوقف کنید، اجرایشان نکنید. فایل /etc/inetd.conf را چک کنید و مطمئن شوید که تمام سرویس های غیر لازم کامنت شده اند (اگر اول یک خط # قرار بگیرد آن خط یک کامنت یا توضیح به حساب میآید و اجرا نمی شود)  این کار ساده ولی مؤثر است

________________________________________________________________________________

  هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع از لحاظ شرعی حرام  و خلاف قوانین است.  لطفا در صورت استفاده از مطالب منبع را ذکر کنید.

  در صورت داشتن سوال و یا مشکل پیرامون این مطلب، در انجمن دانش کمپ مطرح کنید.

  پسورد فایل های سایت : daneshcamp.ir

  منبع : وب سایت دانش کمپ